Door Guus Tóth, 33 jaar

De klachten

Midden februari 2002 merkte ik dat er langzaam maar zeker iets fout ging. Een vreemde druk in mijn hoofd, achteruitgang in de linker motoriek, trager worden en kleine fouten in het dagelijkse leven. Op mijn werk kreeg ik een black-out tijdens een telefoongesprek met een zakenrelatie. Hier schrok ik zo van dat ik mijn moeder heb gebeld en vervolgens naar haar toe ben gegaan. Aldaar kwam ik erachter dat ik nauwelijks meer kon traplopen (mijn woning is gelijkvloers).

Bij mijn huisarts kon ik pas na drie dagen terecht. Ik heb niet aangedrongen en niet gemeld dat het dringend was. Mijn moeder was er niet gerust op en belde haar eigen huisarts. Daar kon ik direct terecht. Deze arts dacht dat ik overspannen was, maar dat kon ik niet geloven omdat ik geen stressvol bestaan leid.

Op vrijdag 1 maart heb ik mijn eigen huisarts bezocht. Hij heeft iets meer testen gedaan, sloot overspannenheid niet uit, maar vertrouwde het toch niet en stuurde mij door naar een neuroloog. Ik was er de gehele tijd zeker van dat ik niet overspannen was en had al besloten zelf naar het ziekenhuis te gaan als mijn huisarts mij niet doorverwezen zou hebben.

De diagnose

Toen ik op woensdag 13 maart 2002 naar het Meander ziekenhuis in Amersfoort (locatie Elizabeth) reed, kreeg ik stuipneigingen in mijn linkerbeen en mijn onrust nam verder toe. In het ziekenhuis heb ik gesproken met Dr. Bijlsma. Een arts in opleiding deed een aantal testen en informeerde Dr. Bijlsma, die er vervolgens zelf ook nog een aantal deed. De heer Bijlsma gaf opdracht om direct een CT-scan (noot red.: zie vragen en antwoorden no. 36 met meer informatie over verschil in scans en gevaren van bv. contrastvloeistof) te laten maken.

Op de uitslag van die CT-scan kon ik wachten. Nadat deze door Dr. Bijlsma bestudeerd was, liet hij mij de foto zien en vertelde dat er een tumor met een flinke cyste met vocht in mijn hoofd zat. Hij wilde me direct opnemen. Dat heb ik laten doen na eerst naar huis te zijn gegaan om mensen te bellen en enkele spullen te halen. 

Ik heb drie dagen in het Elizabeth ziekenhuis gelegen. Er werden MRI-scans gemaakt en een röntgenfoto van mijn borstkas om op uitzaaiingen te controleren. Een bloed- en urine onderzoek, en er werd een hartfilmpje gemaakt. Dr. van der Zwan, de chirurg, kwam langs en legde uit hoe hij ging opereren en dat het een routine operatie was. Een half uur later kwam de neuroloog om te informeren of de chirurg al geweest was en vroeg wat er besproken was. Hij heeft ons voorzichtig voorbereid dat het wel eens kwaadaardig kon zijn.

De operatie in Utrecht

Maandagochtend 18 maart had ik ineens geen gevoel meer in mijn linker arm. Ik was bang dat ik daar verlamd was geworden. Direct Dr. Bijlsma gebeld en ik kon meteen bij hem terecht. Toen ik daar aankwam had ik al iets van gevoel terug. Op deze dag kreeg ik voor het eerst het medicijn Dexamethason toegediend.

Maandag 25 maart moest ik mij inschrijven in het Academisch Ziekenhuis Utrecht. Hier hebben diverse personen (zaalarts, arts in opleiding en een aantal assistenten) mij uitgebreid onderzocht. Verder zijn er bloedonderzoeken gedaan en er werd mij verteld dat ik normaal opgenomen zou worden. Ook de chirurg komt langs en vraagt hoe ik mijn haar wil hebben; de gehele haardos verwijderen of alleen daar waar het luikje zou komen. Er is mij tot dat moment niets verteld over de risico's en ik heb er niet naar gevraagd. Ik wist dat ik geopereerd zou worden en dat ze mogelijk niet alles weg zouden kunnen halen. Het vervolg van de behandeling zou afhankelijk zijn van de aard van de tumor. Als het kwaadaardig was zou ik nadien bestraald worden. 

Ik heb me tot dat moment helemaal overdonderd gevoeld en mijn wereld stond op z'n kop. Overspannen was me liever geweest.

Woensdag 27 maart, de operatie was een succes. Uit de narcose gekomen merkte ik dat de druk uit mijn hoofd verdwenen was. Ik leefde nog en wilde eieren met spek... De volgende ochtend mocht ik naar mijn kamer terug. Prof. Dr. van der Zwan kwam langs en vertelde dat 99% van de tumor (voor zover onder de microscoop te zien) verwijderd was. Ik was allang blij met de enorme verlichting in m'n hoofd en terugkeer van lichaamfuncties - niet wetende hoe hard die ene procent zou gaan groeien door de verse zuurstof die het kreeg.

Op 11 april hadden we een afspraak met Dr. van der Zwan voor de bespreking van het weefselonderzoek. We kregen te horen dat de tumor kwaadaardig was: een Astrocytoom, graad 4. Dat hij kwaadaardig was, was voor mij geen verassing omdat Dr. Bijlsma deze verwachting al voorzichtig uitgesproken had. Ons werd verteld dat dit één van de ergste hersentumoren is die je kunt krijgen! Dr. van der Zwan gaf aan dat ik bij deze tumor een levensverwachting had van 4 maanden tot 4 jaar. Echter, op de Website van het ziekenhuis waar ik onder behandeling was (het UMC) stond dat de levensverwachting in mijn situatie niet meer dan 12 maanden is.

De Bestraling

Op advies van Dr. van der Zwan heb ik ingestemd met een bestralingsbehandeling. Op 17 mei 2002 werd er een masker aangemeten en de bestraling begon voor het eerst op 22 mei. Ik heb in totaal 30 bestralingen gehad, wat voor mij het maximaal toegestane was.

Op vrijdag 21 juni, na de 22ste bestraling kreeg ik m'n eerste grand-mal epilepsie aanval. Dit gebeurde in de auto, onderweg naar vrienden. Met een ambulance ben ik naar het Ruwaard van Putten ziekenhuis in Spijkenisse gebracht en kreeg daar op de eerste hulp een tweede aanval. Ik lag toen alleen en ben van de brancard gevallen, op mijn hoofd. Er werd onmiddellijk een CT-scan gemaakt. Op die foto was geen schade aan de schedel te zien, maar er bleek wel een stukje tumor zichtbaar te zijn, en dat na 22 bestralingen! De moed zonk me in de schoenen.

Als behandeling tegen de epilepsie kreeg ik rivotril toegediend en op maandag 24 juni ben ik daar ontslagen. Die val op m'n hoofd heeft grote gevolgen gehad, in positieve zin. Straks meer daarover.

Er hebben zich verder geen incidenten meer voltrokken tijdens de bestralingsperiode.

Ik heb een afspraak gemaakt met Dr. Bijlsma voor het maken van een MRI-scan op maandag 29 juli 2002, deze is besproken op vrijdag 2 augustus 2002.

Zoeken naar alternatieve behandelingen

Via een buurman (noot redactie: Guus kwam eind mei bij mij via een gezamenlijke kennis/vriend die Guus kende en mij vertelde dat Guus bij mij in de straat woonde. We hadden elkaar nog nooit gezien vreemd genoeg terwijl Guus zijn huis vanuit mijn zolderkamer te zien is) die bij de website kanker-actueel.nl betrokken is, ben ik bij Drs. Valstar terecht gekomen. De heer Valstar schreef mij een aantal vitaminepreparaten, voedingssupplementen en goede voeding voor. Daarmee ben ik een nieuwe weg ingeslagen. Dit met 100% ondersteuning van mijn moeder, zus Erika en broer Alex, die zijn baan in Engeland opgezegd had en mij sindsdien elke dag met raad en daad bijstaat.

Ik wilde me niet neerleggen bij mijn levensverwachting en heb een tweede mening gezocht in de Daniël den Hoed kliniek. Daar werd bevestigd dat een chemokuur weinig tot geen zin had. De kans dat zo'n kuur zou aanslaan was kleiner dan 10% zo vertelde mevrouw Dr. Enting. Gentherapie werd in sommige gevallen gedaan als het recidief operabel zou zijn, maar ze konden eigenlijk niets voor mij betekenen.

Via familie werd onze aandacht gevestigd op iemand die terminaal kankerpatiënt was en bij een therapeut een behandeling had ondergaan op basis van bio-resonantie. Het verhaal was dat deze persoon voor de behandeling een levensverwachting had van enkele weken en na de behandeling weer liep en zelfs weer aan het werk zou zijn. We kregen met veel moeite het adres en hebben die man gebeld om nader informatie in te winnen. Deze patiënt vertelde zijn verhaal; hij had naast botkanker, darmkanker en leverkanker in zijn gehele lichaam uitzaaiingen. Hij was min of meer op een brancard binnengebracht bij de therapeut met een zeer slechte levensverwachting. Nu kon hij weer verder leven met acceptabele beperkingen.

Na dit gesprek heeft mijn moeder meteen naar deze praktijk, Eye4care in Harlingen, gebeld en een afspraak gemaakt voor een consult op 30 juli. Op dat consult zou er een test en een proefbehandeling gedaan worden, waarna de therapeut eerlijk zou vertellen of hij mij succesvol zou kunnen behandelen. Mijn linkermotoriek was die maand juli alweer hard achteruit gegaan en ik werd steeds suffer en trager - de klachten waren terug. De test en de proefbehandeling toonden aan dat ik inderdaad succesvol behandeld kon worden. We hebben in de buurt van de behandelkliniek een hotelkamer geboekt en zijn de volgende dag met de behandeling begonnen, er was geen tijd te verliezen.

De tweede MRI-scan

Omdat ik onder alternatieve behandeling was, heeft Alex op vrijdag 2 augustus de honneurs voor me waargenomen bij Dr. Bijlsma voor de bespreking van de MRI-scan van maandag 29 juli. De resultaten van die scan vielen zwaar tegen, de tumor was groter dan hij ooit geweest was! Zelfs groter dan vlak voor de operatie. De dokter zei dat het "slecht gaat met Guus" en hij hoopte dat "hij snel versuft". Alex belde me op met dat nieuws, waar ik zwaar van ondersteboven was. Hypnotherapie moest er aan te pas komen om me weer rustig te krijgen. Ik vroeg de therapeut en zijn assistent of ze ook wel eens in het weekend werkten. "Tuurlijk", zeiden ze. Later bleek dat ik de eerste was voor wie ze dat deden. 's-Middags kwam Alex langs met kopieën van de MRI-scan en die lieten zien dat het inderdaad foute boel was. (noot redactie: Samen met Guus heb ik begin september de scanfoto's van 29 juli nogmaals bekeken en dat zag er inderdaad niet goed uit, een grote witte vlek in de scan toonde de grootte van de tumor - zowel Guus als ik zijn geen arts en wisten niet echt wat het allemaal betekende, maar zo'n grote tumor in je hersenen leek niet goed te zijn dat was wel duidelijk)

De resonantie therapie

De therapeut en zijn assistent gingen met me aan de slag met verschillende apparaten. Wij begrepen dat de tumor in resonantie gebracht zou worden waardoor zijn activiteit tot staan gebracht en mogelijk verkleind zou worden. Daarnaast moest de polariteit van het lichaam weer neutraal worden. Volgens metingen was mijn -/+ verhouding 60/40, een gevaarlijke waarde, en dat moest 95/5 worden. De tumor werd dagelijks bestookt met bio-blauw, een buis met een hoge frequentie dat de tumor met de lage frequentie van 2-3 Hz aanvalt, en om de dag met N2 (stikstof). Daarnaast werd het hele lichaam gezuiverd met een zapper (zie website van Hulda Clark wat een zapper is) en gestabiliseerd op een magneetbank. (Noot red: informatie over deze vorm van behandelen te verkrijgen bij info@eye4care.nl. Verder staat op de pagina andere alternatieven een en ander over bio-resonance en bio-informatietherapie met ook andere adressen).

De resultaten mochten er zijn, iedere dag ging het weer een beetje beter met me. De eerste week was erg zwaar. Mijn lichaam moest wennen aan de behandeling en ik lag vaak op bed. Had geen energie meer om ook maar iets te doen. Maar er zat duidelijk verbetering in mijn situatie, langzaam maar zeker kwamen kleine motorische handelingen terug. Na twee weken kon ik mijn rug weer afdrogen en gingen andere dingen als knoopjes vastmaken, veters strikken en typen ook weer beter. Ik bewoog minder traag en viel nog eens kilo's af (iets wat ik al graag wilde). Ik had alleen nog moeite met mijn evenwicht.

Ongeveer eens in de twee weken kreeg ik een zware epileptische aanval. Dat was al zo sinds de eerste aanval, maar er was een verschil, de aanvallen kwamen niet meer in paren en af en toe kon ik een aanval afwenden. In de vierde week van de behandeling kreeg ik last van mijn ogen, ik ging dubbel zien en dat was behoorlijk frustrerend. Maar dat bleek slechts een korte terugval, na verdere behandeling was dat gelukkig snel voorbij.

In de maand juli groeide er langzaam een vreemde harde punt uit m'n schedel, die de huid eromheen wit maakte. Ik vond het merkwaardig en wist niet wat ik er mee aan moest. Die punt werd in augustus behandeld met magneetpleisters en ging enkele dagen daarna open. Er kwam een flinke hoeveelheid stinkende, lichtgroene drab uit. Waarschijnlijk is door de val op m'n hoofd het luikje van de operatie losgeschoten en konden afvalstoffen nu rechtstreeks naar buiten. De punt was zacht geworden en continu met magneetpleisters bestookt tot er niets meer van over was.

Na vier weken was ik zodanig opgeknapt, dat het niet meer nodig was om me in de praktijk te laten behandelen. Dat kon nu ook thuis. We hadden de nodige apparaten aangeschaft en enkele andere in bruikleen meegekregen. Ik zou me dan nog eens per week laten controleren.

Tijdens de behandelperiode thuis waren er weer bulten op mijn hoofd ontstaan. Toen die rijp waren gingen ze open en kwam er pus uit. Eerst een beetje, later behoorlijk veel. In de zesde week (mid-september) was er nog een grote bult bovenop mijn hoofd ontstaan, onder het operatielitteken. Ook verzamelde er zich vocht bij mijn oogkassen, zoveel dat m'n ogen helemaal dicht zaten. Drie dagen later had m'n lichaam het afgevoerd. De grote bult was intussen ook opengegaan. Daar kwam zoveel pus uit dat je er een heel brood mee kon besmeren. Allemaal afvalstoffen die het hoofd uitgejaagd werden. Prachtig!! (noot redactie: Ik ben 12 september met Guus mee geweest naar de kliniek en heb alles wat hij hier verteld met mijn eigen ogen zien gebeuren. bv. toen Guus werd getest op bepaalde bio-waarden kreeg hij een draadje op zijn arm/pols vastgemaakt dat verbonden was aan een computer. Daarop verschenen bepaalde uitslagen. Ik was daar toch wel wat sceptisch over, maar als zijn broer Guus aanraakte op zijn hoofd stegen die waarden onmiddellijk. De therapeut vertelde mij dat dat komt omdat er dan twee energiestromen gemeten worden. En hij demonstreerde het via aanraking van Guus en elke keer stegen die waarden tot bijna het dubbele. Daarna werd Guus behandeld met 'magneetstaafjes/buisjes' en zag ik inderdaad vanuit twee kleine openingen in zijn schedel een klein stroompje vocht/pus komen. Guus vertelde me later dat dit steeds verlichting van de druk op zijn hoofd gaf. Als laatste ging Guus met een andere medewerker naar een apart kamertje en werden er centimeter voor centimeter steeds twee buisjes met een lichtblauw gas - zuurstof - op zijn schedel geplaatst. Blijkbaar werd die plaats dan heel warm want na tien, soms twintig seconden moesten de buisjes worden verplaatst omdat Guus het niet meer uithield van de hitte. In feite ontstond zo binnenin Guus zijn hoofd een vorm van hyperthermie vertelde de behandelaar mij later. Tot slot ging Guus nog 20 minuten rusten in de daar gereedstaande magneetbank. Ik moet zeggen dat ik met grote verbazing en ook wel bewondering heb gekeken naar deze behandeling. Zeker omdat ik Guus de afgelopen maanden heb gevolgd en heb gezien hoe hij zienderogen verbeterde. De sfeer was uitermate goed tussen behandelaars en Guus en zijn familie. Daar ontmoette ik ook Margreet van Sytzama die het boek 'Omslag in Denken' schreef over hoe zij van haar borstkanker met uitzaaiingen afkwam nadat ze was gestopt met alle chemo en bestralingen en daarna door het Moerman/Houtsmullerdieet en deze bio-resonance therapie zienderogen verbeterde)

De derde MRI scan

Voor woensdag 18 september 2002 hadden we een afspraak staan om een nieuwe MRI scan te laten maken. Ik had verzocht dit zonder contrastvloeistof te laten doen en dat werd gehonoreerd. (noot red: zie gevaren contrastvloeistof: vragen en antwoorden no. 36) Op woensdag 25 september gingen we bij Dr. Bijlsma langs om de uitslag te bekijken. De tumor leek onveranderd. Niet gegroeid, niet gekrompen. We hadden gehoopt dat hij gekrompen zou zijn. De dokter had geen verklaring voor het feit dat mijn motoriek zoveel beter was en dat ik zo was opgeknapt. Later die dag lieten we de scan aan onze therapeut zien en hij was tevreden met de resultaten. (noot redactie: de bio-resonance-behandelaar van Guus vertelde mij over de telefoon dat de grootte van de tumor weliswaar niet was veranderd maar volgens hem was uit het verslag wel te lezen dat de structuur van de tumor was veranderd. Wat dat precies betekent weet ik niet).

Eind september 2002 was ik zodanig hersteld dat ik alles kon doen wat ik voor mijn ziekte ook kon. Mijn behandelaar adviseerde mij wel uiterste voorzichtigheid te betrachten betreffende het mogelijk stoten van mijn hoofd. (Noot redactie: omdat ik alles met eigen ogen heb zien gebeuren afgelopen maanden was ook ik zeer onder de indruk van wat er met Guus allemaal gebeurde. Normaal gesproken is het nog slechts een kwestie van enkele weken als je door een astrocytoom graad 4 al epilepsie- aanvallen krijgt, verlammingsverschijnselen in handen en armen enz. Het spectaculaire herstel van Guus is dan ook zeer bijzonder. Ik heb wel arts/bioloog Valstar nog eens gepolst en deze vertelde mij dat ook hij verrast was door dit herstel van Guus, maar hij gaf m.i. toch ook wel een min of meer logische verklaring voor dit herstel. Valstar vertelde mij dat de verlammingsverschijnselen en epilepsieaanvallen bij Guus waarschijnlijk veroorzaakt zijn door het vocht van een ontsteking in zijn hoofd. Het vele pus legt dan een grote druk op de zenuwen en hersenen waardoor functieverlies kan ontstaan. Door het uitbreken van dat vocht/pus via de gaatjes in zijn schedel werd die druk op zijn zenuwen en hersenen minder en herstelden zijn functies daardoor. Daarbij gebruikt Guus het Houtsmullerdieet, bepaalde natuurlijke supplementen die allemaal een goed effect hebben op zijn weerstand en een antioxidant werking hebben. Samen met de intensieve bio-resonance behandeling en zijn dagelijkse dosis dexamethason krijgen zo ontstekingen geen kans meer. Maar bijzonder blijft het dat een zo agressieve en snel groeiende hersentumor - astrocytoom graad 4 - nu blijkbaar al twee maanden stil staat in groei. En stilstand bij kanker en zeker bij deze vorm van kanker is pure verbetering en zeer hoopvol.)

3) d.d.januari 2003. Het gaat met Guus nog steeds erg goed met de aanpak van dieet, suppletie en bio-resonantie

Op 31 oktober 2002 heb ik een levend bloedonderzoek gehad bij Dr. Klatte (http://www.pvbg.nl) in Den Haag. Daar was op een monitor te zien hoe gezond mijn rode en witte bloedlichamen zijn/waren. De dokter was zeer tevreden, mijn bloed zag er "energiek" en "vitaal" uit. Ik was daarvoor al twee flink verkouden geweest, wat er op duidt dat m'n immuunsysteem weer actief is. Dat was aan de witte bloedlichamen goed terug te zien, ze waren volop aanwezig en druk in de weer.

We hebben kopieën van alle MRI-scans in huis en ik heb vooral de foto's van vóór en na augustus goed bekeken en vergeleken. Inderdaad lijkt de tumor in beide gevallen even groot, maar er is wel duidelijk een verschil in de hoeveelheid ontstekingsvocht te zien. Dat was aanzienlijk minder geworden. Volgens Eye4care is de tumor sinds de derde week van augustus niet meer actief en is het een kwestie van tijd voordat hij kleiner wordt en afsterft.

Voor mij is inmiddels de dagelijkse routine:
- Beginnen met een theeglas Aloë Vera gel en een flinke beker verse groente/vruchtensap
- Een gezond ontbijt met Jason Winters kruidenthee, gecombineerd met m'n medicijnen en voedingssupplementen
- De bio-resonantie behandeling door Alex of m'n moeder en 20 minuten magneetbank
- In de avond een maaltijd volgens het Houtsmullerdieet, met daarbij weer de pillencocktail

Door de grote hoeveelheid elektriciteit die dagelijks door me heen gaat is het voor mij belangrijk om daarna goed te aarden. Dan kan die extra lading stroom, nadat het haar werk gedaan heeft, m'n lichaam weer verlaten. Zodoende loop ik elke middag vrolijk op blote voeten door het gras... Het klinkt misschien wat overdreven allemaal, maar ik voel me er prima bij en doe het inmiddels met plezier.

Volgens de prognoses was m'n tijd afgelopen herfst al gekomen. In plaats daarvan ben ik opgeknapt en in staat lotgenoten te helpen. Over mijn gezondheid op lange termijn wil ik nog niet te veel nadenken - de volgende MRI scan zal daar meer inzicht in geven - maar van meerdere kanten is de mening dat de tumor uiteindelijk door het immuunsysteem vernietigd zal worden. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn.

4) d.d.17 februari 2003: Scans bevestigen genezingsproces van Guus door resonantietherapie. Tumor 80 procent kleiner geworden in vergelijking met september 2002.

Het "te mooi om waar te zijn" is werkelijkheid geworden. Op vrijdag 7 februari is een MRI scan gemaakt, en wat blijkt; de tumor is dood en zeker 80% kleiner geworden!! Ook het oedeem is grotendeels verdwenen. Wat een fantastisch resultaat! We zijn er allemaal natuurlijk dolgelukkig mee, en enorm opgelucht. 

We gaan door met behandelen totdat alle restanten opgeruimd zijn. Eye4care en wij zelf verwachten dat dat nu versneld zal gaan gebeuren omdat er bijna niets meer van de tumor over is.

Ik heb digitale opnames van alle scans en werk met Kees om de meest interessante aan het verhaal te voegen. Stay tuned!

Noot redactie: zo snel als mogelijk zullen we enkele foto's van de scans hier ter inzage geven. Als er een arts/neuroloog is die belangstelling heeft voor de gehele scanuitslag en/of foto's, die kan en wil ik in contact brengen met Guus. Stuurt u me maar een mailtje.

5) d.d.13 maart 2003: exact één jaar na de diagnose plaatsen we de scans bij het verhaal, en ter bewijs van het prachtige resultaat van Guus.

De scans die het meest duidelijk de resultaten aangeven heb ik samengevoegd tot één foto. Hierop is de linkerhelft de scan van 18 september 2002 en de rechterhelft de scan van 7 februari jl. De tumor is (links) die solide, walnootachtige massa en wordt omringd door ontstekingsvocht. Beide scans zijn gemaakt zonder contrastvloeistof.

Hier de foto in diverse maten:

640 x 253 (59 Kb), 800 x 316 (87 Kb), 1024 x 404 (129 Kb), 1280 x 505 (179 Kb)

6) d.d.24 mei 2003: waarschuwing: Robert hoofdbehandelaar van Guus en bij Eye4care werkt niet meer voor Eye4care na conflict met directie Eye4care.

23/09 De inspectie voor de Volksgezondheid afd. Friesland bevestigt nogmaals in een telefoontje vanmiddag dat er een strafrechtelijk onderzoek loopt tegen Eye4care. Al in februari 2003 is er een eerste inval gedaan en is er procesverbaal opgemaakt om o.a. de volgende drie redenen: 

• er werden/worden bij Eye4care medische handelingen verricht door niet gekwalificeerd personeel, 

• er worden niet-geregistreerde medicijnen aan burgers verstrekt 

• de apparatuur die wordt gebruikt is niet wettelijk toegestaan en van een keurmerk voorzien.

 Drie zwaarwegende redenen dus om een strafzaak tegen Eye4care aanhangig te maken bij justitie. Verwacht wordt dat binnen een tot twee maanden deze strafzaak in de publiciteit wordt gebracht. Elke patiënt die vrijwillig een behandeling bij Eye4care wil ondergaan mag dat doen op eigen risico, maar als Eye4care dit doet met de middelen die de inspectie heeft verboden, al vanaf februari 2003 dus, dan is Eye4care strafbaar voor de wet. U loopt als patiënt dus grote risico's. De inspectie vraagt burgers/patiënten naar hun eigen ervaringen met Eye4care, dus wie meent dit te moeten melden bij Eye4care kan dat doen bij de inspectie voor de Volksgezondheid afd. Friesland: 050-5992600

23/09 De directeur van Eye4care liet me weten dat Eye4care gewoon open is en gewoon hun patiënten behandelen. In tegenstelling tot andere bronnen die melden dat Eye4care helemaal geen medische behandelingen meer mag uitvoeren. Wie nu de waarheid spreekt weet ik nog niet helemaal zeker, maar door dir. Dirk Pathuis en de man van een patiënte die zich er ook mee bemoeit ben ik afgelopen uren al verschillende malen bedreigd met advocaten en claims enz. We wachten maar af, maar zulk gedrag lijkt me nou niet bepaald een vertrouwenwekkende aanbeveling om met Eye4care in zee te gaan, dus onze waarschuwing voor deze organisatie blijft gewoon recht overeind staan. 

22/9/2003 Inspectie voor de Gezondheidszorg sluit na inval Eye4care in Harlingen. De redenen waren vooral dat er geen medisch personeel aanwezig was terwijl er wel medische ingrepen werden verricht plus dat er medicijnen werden verstrekt zonder licentie en de apparatuur en ruimte zou niet aan de veiligheidseisen hebben voldaan, aldus een betrouwbare bron die ons dit vanavond meldde. Zie ook uw verhaal pagina met verschillende verhalen van mensen die wellicht baat hadden bij aanpak met bioresonantie zoals Eye4care die aanbood. .

d.d. 24/05/2003: Het vertrek van Robert binnen Eye4care is o.i. een grote zorg. Robert is altijd heel duidelijk de man geweest die kennis van zaken heeft en in principe de enige ook binnen Eye4care die de behandelingen deed. Van patiënten kregen we altijd te horen: Robert is degene die je moet hebben, Robert is de man met de kennis in huis. Nu hij door een conflict met de organisatie van Eye4care daar niet meer werkt lijkt het ook ons niet raadzaam om een behandeling bij Eye4care te starten, maar is uiteraard nog steeds ieders eigen keuze. Wij adviseren op geen enkele manier zoals u weet. Zorgelijk is toch ook wel dat Dirk de directeur van Eye4care doodleuk patiënten en ons laat weten dat Robert gewoon nog werkt en patiënten behandelt. Zelfs na onze berichtgeving en een paar persoonlijke telefoontjes met Robert die alles bevestigt wat wij op de site hebben gezet, houdt Dirk Pathuis bij hoog en laag vol dat er niets aan de hand is. Dit komt niet bepaald vertrouwingwekkend over. Robert heeft via een contactpersoon wel aan ons laten weten dat hij de patiënten die op dit moment worden behandeld zal blijven ondersteunen met zijn behandelingen en adviezen. Robert liet ons via de contactpersoon ook weten dat hij heel binnenkort hoopt de aanpak met bioresonance elders aan te bieden. Wie als behandelde patiënt van Eye4care het persoonlijke telefoonnummer van Robert wilt hebben kan dat via ons krijgen. We houden u op de hoogte.

Dit stuurde Guus mij om namens hem onder zijn verhaal te plaatsen. Overigens met Guus gaat het nog steeds erg goed. Eind van deze maand krijgt hij een nieuwe scan en is dus spannend of de laatste restjes tumor verdwenen zijn. Guus houdt zich strikt aan het Houtsmullerdieet en bepaalde suppletie in combinatie met de magneetbank en verdere aanpak die Robert hem heeft gegeven en geadviseerd.

Guus Tóth - verhaal 35 "In mijn verhaal schrijf ik over het bedrijf
Eye4care in Harlingen, alwaar ik op een briljante manier geholpen ben
mijn kwaadaardige hersentumor te overkomen. Het brein achter deze
behandelmethodes, Robert, is na een conflict op non-actief gezet. Met
pijn in m'n hart moet ik melden dat ik nu niet meer achter Eye4care kan
staan. Zonder Robert daar heb ik geen vertrouwen in de zorg die er
aangeboden wordt."

7) d.d.24 september 2003: Guus vertelt over het ontstaan van een nieuw recidief en wat hij er aan gaat doen.

d.d. 24 september 2003: Afgelopen week kreeg ik een heel vervelend en verdrietig telefoontje van Guus dat er een nieuw recidief aan het groeien is. Guus vertelt hieronder zelf daarover.

Het verdere verloop, de tumor slaat terug!

Beste lezers,

Er is veel gebeurd de afgelopen zomer. De scan van eind mei was prachtig, weer een verbetering ten opzichte van februari. Daarna ben ik zelf de fout in gegaan - de behandelingen thuis ging ik afbouwen en ook m'n supplementen nam ik niet meer serieus. Dit hele proces is toch een combinatie van al deze disciplines samen. Het begon met een epilepsie-aanval halverwege juli, en een tweede er achteraan 's avonds laat. Het maakte me ongerust en ik belde met Robert. Hij vermoedde dat m'n immuunsysteem zich in volle kracht zich op de resttumor had gestort en zo deze prikkels ge"triggerd". Een -/+ meting daarna liet een lichte activiteit zien, maar niets om me druk over te maken.

Het ging goed tot begin september toen ik op een ochtend erg misselijk was en m'n groenten/vruchtenmix niet binnen kon houden. Meteen de neuroloog gebeld en gevraagd of ik langs kon komen. Dat kon, na afloop van het normale spreekuur. Hij regelde onmiddellijk een nieuwe MRI scan. Die had ik op 8 sept. jl. De uitslag hoorde ik de 12e. Er is een nieuwe tumor actief, waarschijnlijk ontstaan vanuit de oude. Verder zit er een cyste met meer rotzooi (we weten niet wat) en nog een hoeveelheid oedeem. Dus, gelijk weer aan de dexamethason en er weer vol tegenaan met de frequentie-behandeling, supplementen en een strenger dieet. Ik geloof er nog steeds in en geef het een nieuwe kans. Ik ben de eerste met een A-4 die zover gekomen is en blijf doorgaan tot het allemaal goed komt.

Het spijt me zulk ongelukkig nieuws te brengen.

Tot gauw, hoop ik.

Guus

8) d.d.26 oktober 2003: Het gaat heel erg slecht met Guus d.d. 31 oktober: Guus is vandaag overleden.

d.d. 25 oktober 2003:

De zus van Guus belde mij vanmorgen om te zeggen dat het met Guus heel slecht gaat. Zo slecht dat hij waarschijnlijk deze week zal sterven. Twee weken geleden had een MRI-scan al aangetoond dat de resttumor licht gegroeid was, maar zorgelijker was dat aan de andere kant van zijn hersenen een nieuwe tumor aan het groeien was. Beide tumoren ontwikkelden veel oedeem wat afgelopen vrijdagnacht een herhaalde epileptie aanval heeft veroorzaakt. Guus is daarbij uit zijn bed gevallen en heeft daarbij zijn hoofd dusdanig verwond dat Guus niet meer kon praten en eten/drinken. De neuroloog wil en kan verder niets meer voor Guus doen en ook Robert had gezegd dat hij niets meer kon doen. Op dit moment ligt Guus thuis en met heel veel morfine wordt geprobeerd hem geen pijn te laten hebben en de familie heeft ook besloten dat Guus tot het eind thuis zal blijven. Wie het adres van Guus wil voor een kaartje kan zijn e-mail bij ons opvragen.

Wat een verschrikkelijk verdrietige afloop want hoe goed ging het niet met hem na afgelopen jaar. Ik heb er geen woorden voor.

d.d. 31 oktober 2003: van Mischa, Guus zijn beste vriend ontving ik dit schrijven over Guus zijn overlijden, met het verzoek dit als laatste update van Guus zijn verhaal te plaatsen.

Lieve vrienden,

Vandaag om 15:05 heeft onze Goede vriend Guus zijn laatste adem uitgeblazen.
Hij heeft een strijd gestreden die zijn weerga niet kent, en uiteindelijk verloren.

Vannacht heeft hij een rustige nacht gehad, maar begon aan het begin van de ochtend in mijn wacht te kreunen en te puffen. Dit kwam waarschijnlijk door de koorts en de enorm hoge hartslag die hij al sinds gisteren had. We hebben toen de dokter gebeld en die is gekomen om hem een injectie te geven met een soort van slaapmiddel. Hierop is hij in een wat rustigere slaap gevallen.

Gedurende de dag werd hij steeds kouder en en ging steeds moeilijker ademen. Met als gevolg dat hij om 15:05 omringd door zijn moeder, broer & zus en tante en ik zijn laatste adem in een zucht heeft uitgeblazen.

Zonder iemand te kort te willen doen, wil jullie laten weten dat ik vandaag mijn beste vriend heb verloren en vertellen dat ik hem nooit zal vergeten. Ik vraag aan jullie hetzelfde, bewaar hem in jullie gedachten en verhalen. Hij is altijd bij zoveel dingen die wij doen aanwezig geweest, dat hij in de toekomst gewoon genoemd moet worden bij de diverse sterke verhalen die gebruikelijk zijn.

Verder wil ik iedereen uit de grond van mijn hart bedanken voor de steun die ik de afgelopen week heb gehad. Ik heb het echt nodig gehad, en kunnen gebruiken.


Ik zie jullie gauw weer,

Mischa

Ik kan daar alleen maar aan toevoegen dat ik Guus afgelopen anderhalf jaar als een prachtig mens heb leren kennen. Met een onvoorstelbaar optimisme en geduld is hij de strijd met zijn kanker aangegaan. Hij heeft het helaas niet gered, maar wel anderhalf jaar gewonnen met zijn gedurfde aanpak. Onze deelneming gaat uit naar zijn moeder, zus en broer en natuurlijk ook naar alle andere familieleden en goede vrienden zoals Mischa.

Dag Guus, fijn je gekend te hebben en bedankt voor alles wat je ook voor mij en ons hebt betekend.

Kees (webmaster)